Het bleef vrijdag spannend of het nachtroeien naar Eijsden kon doorgaan. De wind die donderdag opstak, was nog hevig aanwezig, maar gelukkig hoefde dit geen belemmering te vormen. De organisatoren Erna en Josef hadden daarin een zorgvuldige afweging gemaakt. De organisatie had alles goed in de hand en de saamhorigheid bij de voorbereidingen was uitstekend. Iedereen probeerde een handje te helpen met het klaarzetten van alle benodigde materialen en het tillen van de boten. Nadat de indeling van de boten bekend was gemaakt en de nodige informatie was verstrekt, konden we dan ook snel vertrekken. 

De roeiboten werden vergezeld door de sloeproeiers, de reddingsbrigade en de begeleidende Yacht van Lucien Vleugels, waardoor we met een veilig gevoel het water op konden. Ondanks de wind en de stroming viel het roeien ook voor beginnende roeiers met gewoon een C-brevet mee en rond 20.00 konden de eerste boten al aanleggen. Het vergde nog enige behendigheid om van de boot aan de hoge wal te komen, maar ook hierbij kregen we gelukkig hulp.

Aan wal voelden we eigenlijk pas hoe koud de wind was en de aankomst bij La Meuse was dan ook meer dan welkom. Met onze groep van 49 mensen konden wij ons verwarmen en genieten van een heerlijke maaltijd en een drankje. Rond 22.00 vertrokken we weer naar de haven.

Ook nu was het instappen in de boot niet zo vanzelfsprekend als we gewend zijn, maar iedereen heeft toch binnen korte tijd en waar nodig met hulp zijn plek weer kunnen innemen.

Inmiddels was het echt helemaal donker en de heldere sterrenhemel en de maan waren prachtig om te zien. Omdat onze boot even moest wachten totdat we echt konden gaan roeien, merkten we pas de werking van de stroming. Zonder ook maar iets te doen, werden we richting Maastricht gedreven en dat ging snel! Toen we dan ook compleet waren en konden gaan roeien, waren we snel terug in de haven.

Ook daar werd met een vanzelfsprekende collegialiteit zo snel mogelijk alles opgeruimd en volgde er nog een korte nazit in het clubhuis voor wie wilde. Een bedankje aan Erna en Josef voor de organisatie en inzet, de mannen van de reddingsbrigade en Lucien zijn dan ook meer op zijn plaats.

Matthia Tacken